O takie świadczenia, zgodnie z treścią zapisów ustawy mogą ubiegać się:

• osoby represjonowane, wobec których stwierdzono nieważność orzeczenia - dotyczy wyroków wydanych w okresie od 1 stycznia 1944 r. – 31 grudnia 1989 r. (jeżeli nie było sprawy o stwierdzenie nieważności wyroku, to nic nie szkodzi, można z takim wnioskiem wystąpić w każdej chwili);
• internowani w związku z wprowadzeniem 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego;
• osoby, które w okresie od 1 listopada 1982 roku do 28 lutego 1983 roku pełniły czynną służbę wojskową, do której odbycia zostały powołane za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego;
• osoby represjonowane przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe, działające na obecnym terytorium Polski w okresie od 1 lipca 1944 roku do 31 grudnia 1956 roku, za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego;
• dziecko matki pozbawionej wolności, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, a które przebywało wraz z matką w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia lub którego matka w okresie ciąży przebywała w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia.

Fakt śmierci osoby poddanej represjom ze strony władz PRL nie stoi na przeszkodzie uzyskaniu tak odszkodowania, jak i zadośćuczynienia. Zgodnie bowiem z zapisami ustawy, uprawnienie do dochodzenia wskazanych powyżej roszczeń przechodzi na osoby bliskie zmarłemu represjonowanemu, przy czym zostało ono ograniczone do małżonka, dzieci
i rodziców tej osoby. Taki zapis i stworzenie zamkniętego katalogu podmiotów, które mogą złożyć stosowny wniosek do Sądu wyłącza możliwość ubiegania się o takie świadczenie np. ze strony wnuka po zmarłym dziadku, czy też bratanka po zmarłym wujku.

Pierwszą i zasadniczą przesłanką do uzyskania w/w świadczeń jest uzyskanie orzeczenia sądowego, stwierdzającego nieważność wyroku, jaki został wydany w latach od 1 stycznia 1944 – 31 grudnia 1989 r. Aby tego dokonać należy złożyć stosowny wniosek, w ramach którego, wnioskodawca będzie domagał się stwierdzenia nieważności orzeczenia.

Zgodnie z zapisami ustawy postępowanie dotyczące nieważności orzeczenia, wydanego za czasów PRL może zostać wszczęte na wniosek:

• Osoby represjonowanej, o ile ta żyje;
• Rzecznika Praw Obywatelskich;
• Ministra Sprawiedliwości;
• Prokuratora, w tym prokuratora działającego w ramach IPN;
• Organizacji zrzeszającej osoby represjonowane, np. związek kombatantów;
• Osoby uprawnionej do składania na korzyść osoby represjonowanej środków odwoławczych, m.in. profesjonalnego pełnomocnika represjonowanego lub jego następców prawnych – czyli nasza Kancelaria na podstawie udzielonego przez Klienta pełnomocnictwa składa stosowny wniosek i załatwia wszelkie formalności.

Po wydaniu postanowienia sądowego, w ramach którego zostanie stwierdzona nieważność wyroku wydanego przez sądy działające w okresie PRL osoba uprawniona ma możliwość dochodzenia stosownego odszkodowania. Termin, pozwalający na dochodzenie tego typu roszeń wynosi 10 lat od momentu uprawomocnienia się postanowienia stwierdzającego nieważność.

Tak. Jeśli dochodziłeś odszkodowania z tytułu niesłusznego skazania w okresie PRL przed dniem 10 marca 2011 r. i odszkodowanie to zostało ci przyznane w wysokości nieprzekraczającej 25.000 złotych, w chwili obecnej istnieje możliwość ponownego starania się o uzyskanie uzupełniającej kwoty odszkodowania. Otóż taka możliwość wynika z tego, że do 10 marca 2011 r. obowiązywało uprzednie brzmienie art. 8 ust. 1a ustawy rehabilitacyjnej, zgodnie z którym górny pułap dochodzonego odszkodowania ustalono na kwotę 25.000 złotych. Rzeczony przepis został uznany jednak za niezgodny z Konstytucją RP, wskutek czego na chwilę obecną istnieje możliwość ubiegania się o uzupełnienie odszkodowania.

Prowadzona przez nas Kancelaria świadczy kompleksowe usługi w zakresie sporządzania pismo procesowych, jak również zapewnia udział fachowego pełnomocnika podczas rozprawy sądowej, co stanowi niewątpliwe ułatwienie i pozwala odnaleźć się w gąszczu kruczków prawnych i zawiłości procesowych, związanych z prowadzeniem sporu na drodze sądowej.
Kancelaria, na życzenie Klienta uczestniczy w obu postępowaniach, prowadząc zarówno sprawy o stwierdzenie nieważności orzeczenia, jak również pilotuje późniejszą sprawę o odszkodowanie i zadośćuczynienie.
Na każdym etapie, któregokolwiek z postępowań liczy się dla nas kontakt z Klientem, który w rzeczywistości jest decydentem w każdej z prowadzonych spraw. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom Klienta do każdej sprawy podchodzimy indywidualnie, poczynając od wstępnej analizy dokumentacji uzyskanej od Klienta, przez prowadzenie sporu sądowego i uczestnictwo w rozprawie, aż po pilotaż przekazania środków, zasądzonych w ramach odszkodowania lub zadośćuczynienia. Działamy na terenie całej Polski.

Nasza Kancelaria nie pobiera od Klienta żadnych pieniędzy przy zleceniu sprawy, kluczowe wynagrodzenie za prowadzenie sprawy to prowizja naliczana jako określony procent od wygranej - płatna na końcu procesu. Z zasady jest to kilkanaście procent od sukcesu, precyzyjnie określamy, jaki to procent po rozmowie z Klientem oraz po analizie sprawy, dlatego też zapraszamy do kontaktu, gdzie przedstawimy szczegóły rozliczenia.

Zaznaczamy także, że my pokrywamy wszelkie koszty pozyskania niezbędnych dla sprawy dokumentów, nie pobieramy żadnych dodatkowych opłat za dojazdy do sądów na rozprawy, do prokuratur, czy za wizyty w IPN.